Granice Działek | Słupki Graniczne | Sklep Geodezyjny Online | IntLimo

Sprawdzanie granic działki jest istotnym elementem w procesie zakupu, sprzedaży lub podziału nieruchomości. Istnieje kilka sposobów, aby to zrobić. Pierwszym krokiem jest skonsultowanie się z lokalnym urzędem gminy i starostwem, gdzie można uzyskać plany zagospodarowania przestrzennego oraz mapy katastralne. Te dokumenty mogą dostarczyć informacji na temat granic działki. Kolejnym sposobem jest skorzystanie z usług geodety, który może dokładnie zmierzyć granice i sporządzić mapę sytuacyjno-wysokościową. Istnieją także aplikacje i strony internetowe, które oferują możliwość sprawdzenia granic działki na podstawie dostępnych danych geodezyjnych. Pamiętaj jednak, że najlepszym rozwiązaniem jest skonsultowanie się z profesjonalistą, który pomoże Ci w dokładnym ustaleniu granic działki i uniknięciu potencjalnych problemów w przyszłości. Smartfon nie wyznaczy precyzyjnie współrzędnych punktów granicznych. Jeszcze nie…

Jeśli zastanawiasz się, gdzie sprawdzić granice działki, istnieje kilka źródeł, które mogą Ci w tym pomóc. Przede wszystkim, warto skonsultować się z lokalnym urzędem gminy lub miasta, gdzie znajduje się działka. Tam możesz uzyskać informacje na temat mapy katastralnej, która zawiera dokładne oznaczenie granic. Dodatkowo, warto skorzystać z usług geodety, który dysponuje specjalistycznym sprzętem i wiedzą potrzebną do pomiaru granic działki. Można też skorzystać z internetowych narzędzi GIS, które udostępniają dane geoprzestrzenne i mogą pomóc w zlokalizowaniu granic działki. Pamiętaj jednak, że w przypadku wątpliwości zawsze warto skonsultować się z profesjonalistą, aby mieć pewność co do dokładności informacji.

EGiB to skrót od: Ewidencja gruntów i budynków. Jest to rejestr, w którym organy Państwa (starostwa, miasta) prowadzą bazę danych o nieruchomościach: numerach, powierzchniach, użytkach i bonitacji gleb, księgach wieczystych, do których przypisane są te nieruchomości  oraz o właścicielach tych nieruchomości. Powstawał w latach powojennych do lat 70/80-tych. Aktualizowany jest na bieżąco (teoretycznie). Służy to gospodarce krajowej: tworzeniu map, naliczaniu podatków gruntowych i od nieruchomości (przez organy gminne), prowadzeniu gospodarki przestrzennej i kilku innym celom.

Gatunki i odmiany drzew słabo rosnących, krzewy silnie rosnące można sadzić już 2 metry od granicy działki. Drzewa wysokopienne owocowe oraz średnie ozdobne potrzebują 3 metry odległości od sąsiedniej granicy działki.

Tylko dwie informacje: numer działki i nazwę obrębu. Można je znaleźć na dokumentach typu: wypis z rejestru gruntów, akt notarialny, księga wieczysta, decyzja podatkowa.

I tak, i nie. Wiarygodne dane dotyczące granic działki (poziom ufności: 100%) to dane, które powstały z różnych wcześniejszych procedur typu: podział działki, ustalenie granic, rozgraniczenie, wznowienie granic, wyznaczenie punktów granicznych itp. – wszystko, co zawierało w swojej procedurze wykonanie PROTOKOŁU GRANICZNEGO (lub o nazwie pokrewnej, ale nie Protokołu stanu władania). Takie punkty graniczne mają atrybut: Punkt USTALONY oraz SPEŁNIA kryteria dokładnościowe. Niestety, użytkownik nie jest w stanie rozpoznać, które to są punkty, ponieważ ani starostwa, ani geoportal.gov.pl nie publikują żadnych atrybutów punktów – wyłącznie „kreski” granic. Tylko geodeci, którzy mają podpisaną umowę ze starostwem logując się w trybie uprawnionym mogą zobaczyć te atrybuty, a czasami nawet oni nie mogą (taka polityka informacyjna starostwa).

Wg prawa – nie. Jeżeli geodeta wykonuje takie wyznaczenie, to na pewno nie bierze za to żadnej odpowiedzialności, a na pewno łamie prawo. Może to wykonać, jako wyznaczenie robocze, które poprzedza czynności protokolarne (musi wcześniej zgłosić pracę geodezyjną). Taka procedura chroni właściciela przed wyznaczaniem granic bezpośrednio z danych geometrycznych bazy EGiB (tylko współrzędne, bez analizy dokumentów). Wyznaczyć w terenie można każdą współrzędną, ale nie każda współrzędna jest określona prawidłowo. Wiąże się to z późniejszymi problemami i roszczeniami o odszkodowania za wybudowanie ogrodzenia w innym miejscu, budynku zbyt blisko granicy itp.

W czasach, kiedy powstawała EGiB, zwana wtedy rejestrem gruntów, powierzchnię zapisywano do dwóch miejsc po przecinku i podawano z dokładnością do 1 ara, np. 2.96 ha. Wynikało to z metody obliczania tej powierzchni – była to metoda mechaniczna: mierzono nanośnikiem na mapie w skali 1:5000 (lub 2000) i podziałką transwersalną określano miarę w metrach z szacowaniem decymetrów. W nanośniku po pewnym czasie obluzowywał się mechanizm obrotowy i powstawał luz rzędu, np. 0.2mm, co przekładało się w terenie na błędy rzędu 1m (dla skali 1:5000). Do tego dochodziło jeszcze generalizowanie kształtu działek do prostokątów i trójkątów.